Αρχική Blog Σελίδα 448

Το πρώτο ελληνικό τρακτέρ και το άδοξο τέλος

0


 

Το πρώτο ελληνικό τρακτέρ και το άδοξο τέλος …

Η επιχείρηση που έφτιαχνε κινητήρες πριν 60 χρόνια και λειτουργούν μέχρι σήμερα.

Η ελληνική βιομηχανική ιστορία είναι γεμάτη με ιστορίες επιτυχίας που κινδυνεύουν να ξεχαστούν στο πέρασμα του χρόνου. Αυτό όμως φαίνεται ότι δεν ισχύει για μία τουλάχιστον ελληνική επιχείρηση. Το εργοστάσιο και η εταιρεία δεν υπάρχουν πια, όμως τα προϊόντα της, ακόμη και 60-70 χρόνια μετά συνεχίζουν να λειτουργούν.

Άλλωστε οι Έλληνες αγρότες δεν αλλάζουν συχνά τα εργαλεία τους. Ο Σύνδεσμος Εισαγωγέων Αντιπροσώπων Μηχανημάτων αναφέρει ότι σήμερα ο συνολικός στόλος των τρακτέρ που είναι σε λειτουργία, εκτιμάται γύρω στα 180.000 μηχανήματα και γενικά καθυστερεί η αντικατάσταση του γερασμένου στόλου, η μέση ηλικία του οποίου πλέον ξεπερνάει τα 26 χρόνια.

Για την εποχή της μάλιστα μια συγκεκριμένη επιχείρηση ήταν ένας ελληνικός κολοσσός που κατάφερε να βγάλει κινητήρες για καΐκια, αντλίες, ακόμη και τρακτέρ.

Ο λόγος για την θρυλική επιχείρηση «Μαλκότση» με τους ντιζελοκινητήρες που λειτουργούν ακόμη και σήμερα και υπάρχουν σε πολλά χωράφια.

Η ιστορία ξεκινάει από το όραμα του Σωκράτη Μαλκότση. Σπουδάζει μηχανολόγος μηχανικός στο ΕΜΠ, από όπου αποφοίτησε το 1919, και στο Πολυτεχνείο της Λιέγης, όπου ολοκλήρωσε τις σπουδές του ένα χρόνο αργότερα. Μεταξύ 1921 και 1924, εργάστηκε στην εγκατάσταση κέντρων αυτόματης τηλεφωνίας στην Αμβέρσα, προτού επιστρέψει στην Ελλάδα και ανοίξει τεχνικό γραφείο.

Το 1934 ξεκινάει δυναμικά. Προχωράει με έδρα τον Πειραιά στις μηχανικές κατασκευές ιδρύοντας, με κύριο μέτοχο την Τράπεζα Χίου, την «Τέχνικα Σ. Μαλκότσης Α.Ε. Γενικών και Τεχνικών Επιχειρήσεων».

Το εργοστάσιο στήνεται στον Πειραιά, στην οδό Παπαστράτου και τα κεντρικά στην Αθήνα, στην οδό Σωκράτους.

Κατά την περίοδο του πολέμου, το μηχανουργείο του Μαλκότση συνεργάστηκε με το Ελληνικό Πυριτιδοποιείο και Καλυκοποιείο του Μποδοσάκη και κατασκεύαζε βλήματα για το Βασιλικό Ναυτικό.

Μεταπολεμικά η εταιρεία αναπτύσσεται και γίνεται μία από τις πλέον δυναμικές της Ελλάδας. Κατασκεύαζε από εξαρτήματα για το σιδηροδρομικό δίκτυο, μέχρι μηχανουργικά δράπανα, ποτιστικές μηχανές και τελικά ένα ολοκληρωμένο ελληνικό τρακτέρ.

Από τα μέσα της δεκαετίας του 1940 οι πολύ μεγάλες μετά τον πόλεμο ανάγκες σε έργα οδήγησαν βαθμιαία τόσο στην αύξηση του αριθμού Διπλ. Μηχανολόγων ΕΜΠ, όσο και στην αύξηση της απασχόλησής τους σε διάφορους τομείς.

Τρακτέρ Μαλκότση

Στο εργοστάσιο του Διπλ. Μηχανολόγου Μηχανικού Σ. Μαλκότση, που προπολεμικά λειτουργούσε ως μηχανουργείο, κατασκευάζονταν τώρα εν σειρά μονοκύλινδροι και, σε μικρότερο αριθμό, τετρακύλινδροι κινητήρες Diesel που στα πρώτα δύσκολα μεταπολεμικά χρόνια κάλυπταν τις ανάγκες των αγροτικών αρδευτικών αντλιοστασίων, αλλά και την κίνηση των πολλών μικρών αλιευτικών σκαφών, τις βιοτεχνικές και άλλες συναφείς εφαρμογές με χαμηλό κόστος.

Στη διάρκεια μιας δεκαετίας παρήχθησαν 30.000 κινητήρες 7 και 15 ΗΡ. Στο εργοστάσιο εργάσθηκαν άνθρωποι που έγιναν μετέπειτα Καθηγητές ΕΜΠ και συμμετείχαν επίσης στα έργα των αντλιοστασίων της λίμνης Υλίκης για την υδροδότηση της Αθήνας.

Η αθάνατη μηχανή «Έλσα Μαλκότση»

Το αποκορύφωμα της επιτυχίας για το εργοστάσιο Μαλκότση ήρθε με τη μηχανή ΕΜ ή αλλιώς «Έλσα Μαλκότση». Οι κινητήρες αυτοί μάλιστα λειτουργούν μέχρι και σήμερα.

Οι παλαιότεροι αγρότες γνωρίζουν τον παλιό μονοκύλινδρο, κατακόρυφο, υδρόψυκτο πετρελαιοκινητήρα, ισχύος 10-12 ίππων, ο οποίος σε πολλές περιοχές τις χώρας μας εξακολουθεί να λειτουργεί παραγωγικά, ως σήμερα.

Μέσα στα επόμενα χρόνια ο Μαλκότσης είχε τελειοποιήσει το ομώνυμο τρακτέρ του, το οποίο όμως δεν μπήκε ποτέ σε γραμμή μαζικής παραγωγής.

Τα τρακτέρ, που σχεδιάστηκαν σε συνεργασία με μια βρετανική συμβουλευτική εταιρία, παρήχθησαν για μόνο μερικά έτη, λόγω έλλειψης των χρημάτων, και άλλων προβλημάτων.

Η αντίστροφή μέτρηση φαίνεται ότι ξεκίνησε όταν η βιομηχανία Μαλκότση εκτέθηκε σε υψηλό δανεισμό για να ανταποκριθεί σε μια μεγάλη παραγγελία 1.000 μηχανών για στρατιωτικά οχήματα προς την ΕΛΒΟ. Όμως η κρατική εταιρεία δεν ήταν συνεπής στις πληρωμές της απέναντι στην ελληνική βιομηχανία με αποτέλεσμα να την οδηγήσει στο λουκέτο. Τελικά η εταιρεία «Τέχνικα Σ. Μαλκότσης Α.Ε. Γενικών και Τεχνικών Επιχειρήσεων», που στα χρόνια της ακμής έφτασε να απασχολεί μέχρι 350 άτομα, έκλεισε αρκετά χρόνια αργότερα.

Πηγή – trikala365.gr

Αγροτικά Ατυχήματα: τι πρέπει να προσέχουμε

0


 

Με τα εργαλεία δουλεύουμε, … δεν παίζουμε! Αναγκαία η πιστή τήρηση των κανόνων ασφαλείας.

Σε εξέλιξη είναι αυτή την περίοδο η συγκομιδή του ελαιοκάρπου και, λαμβάνοντας υπόψιν ότι κάθε χρόνο τέτοια εποχή καταγράφεται εντυπωσιακή άνοδος στατιστικά στα μικρά η περισσότερο σοβαρά ατυχήματα, ο Α. Σ. ΕΝΩΣΗ ΑΓΡΙΝΙΟΥ υπενθυμίζει ορισμένους βασικούς κανόνες. 

” Πολλά περισσότερα είναι τα ατυχήματα που καταγράφονται, ιδιαίτερα αυτή την περίοδο, από τη χρήση του αλυσοπρίονου ”.

Σύμφωνα με στοιχεία που είναι σε γνώση της Ένωσης Αγρινίου και με βάση την εμπειρία απ’ τα προηγούμενα χρόνια, η συλλογή του ελαιοκάρπου και το παράλληλο κλάδεμα των δέντρων, αλλά και η κοπή των ξύλων για τις ανάγκες θέρμανσης, οδηγούν αρκετούς αγρότες στο νοσοκομείο, με λιγότερο ή περισσότερο σοβαρούς τραυματισμούς.

Το λάθος είναι ότι πολλοί θεωρούν το αλυσοπρίονο … παιχνίδι.

Και το χρησιμοποιούν χωρίς τα στοιχειώδη μέτρα προστασίας και χωρίς να προσέχουν φυσικά. Τα περισσότερα ατυχήματα δε, είναι εντελώς «ανόητα». Οι χειριστές τέτοιων μηχανημάτων οφείλουν, λοιπόν, να λαμβάνουν τα απαραίτητα μέτρα αυτοπροστασίας και να εφαρμόζουν τις οδηγείς που περιλαμβάνονται στα ειδικά έντυπα που συνοδεύουν τα αλυσοπρίονα κατά την αγορά τους.

Ο χειρισμός τους κρύβει μεγάλους κινδύνους σε περίπτωση απερίσκεπτης και ακατάλληλης χρήσης. Θα πρέπει, συνεπώς, οι εργασίες να εκτελούνται µε προσοχή και μεγάλες προφυλάξεις για κάθε  πιθανό κίνδυνο.

  • Η υπερβολική κόπωση και η βιασύνη είναι, σε κάθε περίπτωση, ο χειρότερος σύμβουλος. Όπως και η υπερβολική σιγουριά, η υπερεκτίμηση δυνάμεων, η µη τήρηση των υποδείξεων ασφαλείας.
  • Είναι σημαντικό να μην εργάζεται κάποιος υπό την επήρεια αλκοόλ, ναρκωτικών ή φαρμάκων που ενδέχεται να επηρεάσουν την ικανότητα αντίδρασης.
  • Πριν από κάθε χρήση θα πρέπει να γίνεται έλεγχος.
  • Απαραίτητη είναι η τακτική και καλή συντήρηση.
  • Εάν χρειαστεί να τοποθετηθούν ανταλλακτικά, αυτά θα πρέπει να είναι γνήσια και, φυσικά, η τοποθέτησή τους να γίνεται από τεχνικό. Οι παρεμβάσεις στα μηχανήματα και η πιθανή τροποποίηση σε υπάρχοντα συστήματα ασφαλείας και χειριστήρια, μπορεί να καταλήξουν σε σοβαρό τραυματισμό του χειριστή.
  • Όταν δεν χρησιμοποιείται το μηχάνημα πρέπει να απενεργοποιείται µε ασφάλεια, ώστε να μην κινδυνεύει κανείς.
  • Για την αποφυγή τραυματισμών θα πρέπει επίσης οι χειριστές να φέρουν τον κατάλληλο εξοπλισμό και τη σωστή ενδυμασία. Απαραίτητα είναι τα γάντια µε αντιολισθητική επιφάνεια και χαλύβδινο κάλυμμα, το παντελόνι µε ένθεµα προστασίας από κοπή, σταθερά παπούτσια µε αντιολισθητική σόλα. Ένα εγκεκριμένο κράνος με προστασία ακοής και ζελατίνα είναι επίσης πολύ σημαντικό.
  • Απαγορεύονται τα κασκόλ και άλλα «αξεσουάρ» ενδυμασίας, που μπορεί να πιαστούν στο εργαλείο κοπής. Τα μακριά μαλλιά πρέπει να μαζεύονται.
Τέλος, απαραίτητο είναι να υπάρχει στο χώρο εργασίας ένα κουτί πρώτων βοηθειών.

Πηγή – e-ea.gr

Μια μελιτοφορία με πλούσιο μέλι εξαπλώνεται σε όλη την Ελλάδα

0


 

Το πολυφάγο αυτό μικρό έντομο, είναι μια μικρή πεταλούδα της οικογένειας Flatidae. Από πολλούς μελισσοκόμους θεωρείται ευλογία για την Ελληνική μελισσοκομία, οι αγρότες και γενικότερα αυτοί που ασχολούνται με την δενδροκομία το θεωρούν κατάρα για τις παραγωγές τους.

Η άμεση βλάβη στα καρποφόρα φυτά δεν φαίνεται, όμως η έμμεση ζημιά γίνεται αντιληπτή κατά την συλλογή των καρπών και φρούτων, αφού έχουμε νανισμό των βλαστών, νέκρωση των φύλλων, δυσπλασία και ξήρανση των σπόρων, με αποτέλεσμα την μείωση της παραγωγής και συνεκδοχικά της οικονομικής ζημίας των καλλιεργητών.

Μικρά μελισσοκομεία, νέων συναδέλφων μελισσοκόμων, που φοβούνται μην χάσουν τα μελίσσια τους από τα ραντίσματα και δεν τα πάνε στα βαμβάκια, μετά τις λυγαριές η συλλογή μελιού μετκάλφα είναι η πιο ενδεδειγμένη.

Πατρίδα του θεωρείται η Αμερικανική ήπειρος, όμως στα τέλη της δεκαετίας του 1970 γίνεται αντιληπτή η παρουσία του στην Ιταλία, στην επόμενη εικοσαετία είχε διαδοθεί σε όλα τα κράτη της νότιας Ευρώπης και η εξάπλωσή του αυξάνεται συνεχώς.

Εκκολαπτόμενες μικρές προνύμφες Μετκάλφα (Metcalfa pruinosa) σε πρώτο στάδιο ανάπτυξης τους


Στην Ελλάδα την πρώτη του εμφάνιση την έκανε αρχές του 2000 στην Ήπειρο και μέχρι σήμερα έχει εξαπλωθεί σε όλη την χώρα, λόγω της μεγάλης κινητικότητας των ενηλίκων εντόμων και ελλείψει φυσικών εχθρών του. Η διασπορά του υπολογίστηκε σε 3 έως 4 χιλιόμετρα κατ’ έτος.


Παρασιτεί σε όλα σχεδόν τα άγρια και ήμερα δένδρα και θάμνους. Χώνοντας την μικρή αλλά ισχυρή προβοσκίδα τους στον κορμό των τρυφερών νεαρών βλαστών, μία διαδικασία περίπου 5 λεπτών. Απομυζούν τους χυμούς και αποβάλουν υγρά πλούσια σε ζάχαρα, τα μελιτώματα, σε σημαντικές ποσότητες. Έτσι γίνεται ένα εξαιρετικά ευνοϊκό υπόστρωμα για να αναπτυχθούν μύκητες (saprophyte) που θα προσβάλουν φρούτα και καρπούς.

Αποικία με προνύμφες Μετκάλφα (Μetcalfa pruinosa), πάνω σε κλαδί Σφενδάμου (Acer)


Το μελίτωμα του μετκάλφα είναι μια καλή τροφή για πολλά είδη εντόμων αλλά και πολύ ελκυστικό για τις μέλισσες, ειδικά κατά τις 3-4 ημέρες μετά από μια καλοκαιρινή βροχή. Όμως η δυνατή και σε διάρκεια καλοκαιρινή βροχή ξεπλένει τις αποικίες των νεαρών μετκάλφα με αποτέλεσμα να έχουμε μείωση της παραγωγής μελιτώματος τόσο σε ποσότητα όσο και διάρκειας ημερών. Κακό επίσης κάνει η πολύ μεγάλη ζέστη, ο καύσωνας, σταματά την μεγάλη ποσότητα παραγωγής μελιτώματος. Η ευρεία χρήση φυτοπροστατευτικών φαρμάκων μειώνει τους πληθυσμούς του μετκάλφα, έτσι έχουμε ακόμη περισσότερη μείωση μελιτώματος.

Δεν πρέπει να συγχέουμε το Μετκάλφα, με αυτό το έντομο που φέρει την διεθνή ονομασία Αγαλμάτιο
(Agalmatium sp.)


Τα ενήλικα άτομα έχουν μήκος με τα φτερά από 6 έως 9 εκατοστά, τα μάτια τους είναι κίτρινα και οι κεραίες τους ευρίσκονται ακριβώς κάτω από τα μάτια τους στις πλευρές του κεφαλιού. Τα θηλυκά είναι μεγαλύτερα σε μέγεθος από τα αρσενικά. Σαν ενήλικα περνούν 3 φάσεις χρωματικής ανάπτυξης, πρώτα λευκό, μετά καφέ και τέλος γκρι.

Περίοδος ζευγαρώματος των Μετκάλφα είναι σχεδόν ένας μήνας, από τέλος Αυγούστου έως τέλος Σεπτεμβρίου κατά την διάρκεια της νύκτας. Το θηλυκό γεννά από 80 έως 100 αυγά τα οποία αποθέτει στον ξυλώδη ιστό δένδρων, σε σχισμές κορμών και κάτω από φλοιούς οπωροφόρων και καρποφόρων δένδρων και φυτών. Μένουν εκεί ξεπερνώντας την κρίσιμη και δύσκολη εποχή του χειμώνα, επωάζουν τον Μάιο, μέχρι να δημιουργηθούν δηλαδή οι κατάλληλες συνθήκες υγρασίας και θερμοκρασίας στην περιοχή τους.

Σταγόνες μελιτώματος σε αποικία Μετκάλφα (Metcalfa pruinosa) πάνω σε κορμό φτελιάς (Ulmus minor)


Οι προνύμφες έχουν χρώμα λευκό που στο φως του ήλιου κάποιες ιριδίζουν, η διάρκεια ανάπτυξης τους είναι περί τις 42 ημέρες και περνούν από πέντε διαδοχικά στάδια ανάπτυξης. Καλύπτονται από μακριά κηρώδη νήματα που εκκρίνουν από αδένες στο τέλος της κοιλιάς και των πόρων όλου του σώματός τους. Αυτή η κέρινη ουσία, τις προστατεύει κατά την παραγωγή άφθονου μελιτώματος από φυσικούς εχθρούς (Neodryinus typhlocybae) και διάφορους θηρευτές. Είναι πολύ κινητικές και πηδούν σαν μικρές ακρίδες μόλις ενοχληθούν. Το μέγεθός τους δεν ξεπερνά τα 6 χιλιοστά.

Οι πρώτες 3 εκδερματώσεις προνύμφης μετκάλφα (Metcalfa pruinosa)


Σαν νεαρές προνύμφες ζούνε ομαδικά στο κάτω μέρος των φύλλων όπου και τρέφονται, στην συνέχεια αφού κάνουν την πέμπτη εκδερμάτωση τους (ένα υπόλευκο ημιδιαφανές πουκάμισο), αποικίζουν σε νεαρά κλαδιά δημιουργώντας την βαμβακάδα όπως εμείς την ξέρουμε. Μετά το στάδιο ανάπτυξης σαν προνύμφη, μετατρέπεται σε ανώριμη νύμφη και κατόπιν στο τελικό στάδιο σαν νύμφη, ενήλικας από τέλος Ιουνίου έως αρχές Οκτωβρίου.

Η διάρκεια παραγωγής μελιτώματος είναι πάνω από 45 ημέρες, από αρχές Ιουλίου έως και το δεύτερο δεκαήμερο του Αυγούστου. Αν ευνοήσει η χρονιά γίνονται δύο πολύ αποδοτικοί τρύγοι σε δυνατά μελίσσια.



Περιοχές που τους μήνες του καλοκαιριού δεν υπάρχουν ανθοφορίες, αλλά αποικίζει το έντομο μετκάλφα και είναι δύσκολη η μετακίνηση σε απομακρυσμένες περιοχές για συλλογή, προτιμάμε την κοντινή μετακίνηση κοντά σε παραποτάμια ή δασικά μέρη (πάνω από τρία χιλιόμετρα από το μελισσοκομείο μας) για συλλογή μελιού μετκάλφα. Μικρά μελισσοκομεία, νέων συναδέλφων μελισσοκόμων, που φοβούνται μην χάσουν τα μελίσσια τους από τα ραντίσματα και δεν τα πάνε στα βαμβάκια, μετά τις λυγαριές η συλλογή μελιού μετκάλφα είναι η πιο ενδεδειγμένη.

Του μελισσοκόμου Κώστα Μυγδανάλευρου

Επιμέλεια κειμένουΚώστας Μυγδανάλευρος

Πηγή, φωτογραφίες – melissomania.gr

Ελιά | Οι ποικιλίες με τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά τους

0


 

Αφιέρωμα σε ποικιλίες ελιάς που μπορούν να καλλιεργηθούν, με βασικές πληροφορίες για όλα όσα πρέπει να γνωρίζουν οι παραγωγοί

Κάθε ποικιλία ελιάς έχει τα δικά της μοναδικά χαρακτηριστικά χημικών και γεύσεων. Ωστόσο, τα έλαια που παράγονται από την ίδια ποικιλία μπορεί να είναι αρκετά διαφορετικά, ανάλογα με τις παραλλαγές καλλιέργειας, συγκομιδής και επεξεργασίας.

Οι ποικιλίες της ελιάς χωρίζονται ανάλογα με το μέγεθος του καρπού ή με τη χρήση του. Δηλαδή σε μικρόκαρπες, μεσόκαρπες, μεγαλόκαρπες ή σε εκείνες που προορίζονται για ελαιοποίηση (ελαιόλαδο) και σε εκείνες που προορίζονται για επιτραπέζιες (ή κονσερβοποίηση ή αλλιώς οι φαγώσιμες).

Η ΔΟΕ εκτιμά ότι 139 ποικιλίες ελιάς που καλλιεργούνται σε 23 διαφορετικές χώρες αντιπροσωπεύουν περίπου το 85% της παγκόσμιας παραγωγής ελιάς.

Στη χώρα μας υπάρχουν πάνω από 43 διαφορετικές ποικιλίες ελιάς. Για κάθε μία συγκεκριμένη (ταυτοποιημένη) ποικιλία υπάρχουν συνήθως δύο κύριες και τέσσερις με πέντε δευτερεύουσες ονομασίες, κάποιες εκ των οποίων μοιάζουν πολύ με άλλες, με αποτέλεσμα συχνά να υπάρχει σύγχυση ως προς το ποια ποικιλία ελιάς καλλιεργεί κάποιος.

 139 ποικιλίες ελιάς που καλλιεργούνται σε 23 διαφορετικές χώρες αντιπροσωπεύουν περίπου το 85% της παγκόσμιας παραγωγής ελιάς

Ελιά Κορωνέικη

Η Κορωνέικη ελιά (Olea Europea var. microcarpa alba) λέγεται και κορωνιά, κορώνι, κρητικιά, βάτσικη, λαδολιά, λιανολιά και ψιλολιά. Είναι παραδοσιακή ποικιλία της Ελλάδας και θεωρείται βασίλισσα των ελληνικών ποικιλιών ελιάς με πατρίδα της την περιοχή της Κορώνης. Είναι ποικιλία μικρόκαρπη χωρίς ιδιαίτερες εδαφοκλιματικές απαιτήσεις ανθεκτική στην ξηρασία και τους ανέμους και προσαρμόζεται ικανοποιητικά σε ξηροθερμικές συνθήκες και πτωχά εδάφη. Σαν δέντρο είναι εύρωστο και μακρόβιο με φύλλα μικρά, λογχοειδή και βαθυπράσινα. Χαρακτηρίζεται από δυο σημαντικά πλεονεκτήματα: την γρήγορη ανάπτυξη και τη υψηλή και σταθερή καρποφορία της (από 50 ως και πάνω από 150 κιλά καρπού κατά δέντρο). Αναπτύσσεται ταχύτερα και καρποφορεί περισσότερο όταν ποτίζεται και λιπαίνεται συστηματικά.

Σε μια συστηματική καλλιέργεια με το κατάλληλο κλάδεμα και πότισμα, η μείωση της παραγωγής την δεύτερη χρονιά περιορίζεται σημαντικά. Ο καρπός είναι μικρός με μέγεθος 12-15 mm κατάλληλος μόνο για ελαιοποίηση. Το μειονέκτημα του μικρού μεγέθους του καρπού της, ξεπερνιέται από το γεγονός ότι το λάδι της με το πρασινοκίτρινο χρώμα του είναι εκλεκτής ποιότητας με φρουτώδη γεύση, εξαιρετικό άρωμα και μεγάλο χρονικό διάστημα αποθήκευσης. Ανθίζει κατά το δεύτερο δεκαπενθήμερο του Απριλίου και ωριμάζει κατά την περίοδο από τέλος Οκτώβρη μέχρι τον Δεκέμβρη έως Γενάρη. Η απόδοση σε λάδι του ελαιοκάρπου κυμαίνεται μεταξύ 15 και 25% (4-5 κιλά ελιές αποδίδουν 1 κιλό λάδι).

Ελιά Καλαμών

Η νυχάτη Καλαμών ή Ελιά Καλαμάτας είναι μια εξαιρετική ποικιλία επιτραπέζιας ελιάς. Καλλιεργείται κυρίως στους νομούς Μεσσηνίας, Λακωνίας, Αιτωλοακαρνανίας, Φθιώτιδας, Κορινθίας, Αργολίδας και Ηλείας. Είναι ποικιλία μεσόκαρπη υψηλής παραγωγικότητας, απαιτητική σε εδαφική και ατμοσφαιρική υγρασία, ανθεκτική στην αλατότητα του εδάφους, καθώς και ανθεκτική στο μύκητα βερτισίλιο. Το βάρος του καρπού κυμαίνεται από 5 ως 6 gr με σχήμα κυλινδοκωνικό με κάμψη μονόπλευρη που μοιάζει με τη ρόγα της ποικιλίας του σταφυλιού «Αετονύχι». Για το λόγο αυτό ονομάζεται και αετονυχολιά ή αετονυχιά Καλαμών.

Η επιδερμίδα του καρπού είναι λεπτή και ελαστική και αποκτά βαθύ μαύρο χρώμα στο στάδιο της πλήρους ωριμότητας, ενώ ο πυρήνας του είναι λείος και αποσπάται εύκολα από τη σάρκα. Το γεγονός αυτό την καθιστά ιδανική ποικιλία για την παραγωγή φυσικών μαύρων βρώσιμων ελιών. Το δέντρο της Καλαμών είναι αρκετά εύρωστο, τα κλαδιά του έχουν κατακόρυφη ανάπτυξη και χαρακτηριστικά μεγάλα φύλλα. Η συγκομιδή γίνεται με το χέρι (χτένια) ή με ειδικά ραβδστικά μπαταρίας στο στάδιο της πλήρους ωριμότητας κατά την περίοδο Νοεμβρίου – Δεκεμβρίου.

Η νυχάτη Καλαμών ή Ελιά Καλαμάτας

Ελιά Μεγάρων – Μεγαρίτικη

Μεσόκαρπη ποικιλία με ωοειδές σχήμα καρπού, διπλής χρήσης ,δηλαδή λαδοελιά και επιτραπέζια , πράσινη ή μαύρη. Καλλιεργείται σ΄ όλη την Ελλάδα και ονομάζεται και Βοβωδίτικη, Περαχωρίτικη, Λαδολιά, Χουρμαδολιά, Καλολιά. Είναι δένδρο μετρίων διαστάσεων με μακριά μυτερά φύλλα. Ο καρπός ποικίλλει πάρα πολύ ως προς το μέγεθος και το σχήμα και μοιάζει πολύ με την Κορωνέικη αλλά είναι πιο μεγάλος. Το δένδρο αντέχει πολύ στό ψύχος και στην ξηρασία (καλλιέργεια μη ποτιστική) και είναι πολύ παραγωγικό όταν δέχεται στοιχειώδεις καλλιεργητικές φροντίδες παρέχοντας λάδι αρίστης ποιότητας. Η περιεκτικότητα του καρπού σε λάδι κυμαίνεται γύρω στο 25% και με εντατικότερη καλλιέργεια φθάνει στο 30%, ενώ ο καρπός χρησιμοποιείται και παρασκευή κονσερβών (πράσινες τσακιστές και μαύρες πατητές).

Ελιά Μανάκι – Κοθρέικη

Πολύ γνωστή ποικιλία για λάδι που ωριμάζει με αργούς ρυθμούς με καλύτερη εποχή συγκομιδής από το μέσα Ιανουαρίου μέχρι τις αρχές του Φεβρουαρίου. Ο καρπός της έχει μικρές διαστάσεις με οβάλ ή σφαιρικό σχήμα και βάρος από 2,2-2,9 gr. Χαρακτηριστικό της ποικιλίας Μανάκι είναι ότι αντέχει σε μεγάλο υψόμετρο, όπου άλλες ποικιλίες εκτός από την Αθηνολιά δε μπορούν να αποδώσουν. Καλλιεργείται κυρίως στην Άμφισσα, τους Δελφούς, την Ιτέα, την Αράχοβα, τη Λαμία, την Κυνουρία, την Ερμιόνη και τον Πόρο. Ποικιλία αρκετά ανθεκτική στο κρύο και στους ισχυρούς ανέμους. Αναπτύσσεται καλά σ’ όλα τα εδάφη ακόμα και στα άγονα-πετρώδη αλλά αποδίδει όμως πολύ καλύτερα σε σχετικά γόνιμα εδάφη που συγκρατούν αρκετή υγρασία. Προτιμά εδάφη με pH 7-8, αντέχει όμως και στα ελαφρά όξινα εδάφη και παρουσιάζει επίσης σχετικά καλή αντοχή στην αλατότητα του εδάφους. Συναντάται και με τα ονόματα Γλυκομανάκι, Γλυκομανακολιά.

Χονδροελιά Αγρινίου – Ελιά Αμφίσσης

Η ποικιλία Αμφίσσης ή κονσερβολιά έχει στρογγυλό μεγάλο καρπό, είναι διπλής χρήσης, κυρίως επιτραπέζια αλλά και λαδοελιά. Καλή αντοχή στο ψύχος, και θεωρείτε η «βασίλισσά» των ελιών λόγω της εξαιρετικής μεγάλης απόδοσης ανά δέντρο. Τα δέντρα της ποικιλίας Αμφίσσης γίνονται γενικά ψηλά, από 7-10 μέτρα ύψος αλλά μπορεί να διατηρηθούν και στα 4-5 μέτρα με συχνό κλάδεμα. Παράγουν μια εντελώς ιδιαίτερη ποικιλία βρώσιμων-επιτραπέζιων ελιών με μενεξεδένιο χρώμα, στρόγγυλη σιλουέτα και χορταστική πλούσια σάρκα.

Καλλιεργείται σε πολλές περιοχές της Ελλάδος, με διαφορετικά ονόματα, όπως στο Βόλο, όπου έχει πάρει το όνομα «Βολιώτικη», στο Πήλιο με το όνομα «Μαυρελιά», στην Ιστιαία και την Εύβοια ως «Στρογγυλή» ή «Κονσερβοελιά», στο Αγρίνιο, τη Στυλίδα και στην Ήπειρο με το όνομα «Χονδρολιά» και στη Λάρισα και την Αταλάντη ως «Λαδολιά». Είναι η πιο διαδεδομένη ποικιλία βρώσιμης ελιάς μαζί με τη Καλαμών στην Ελλάδα. Τα φύλλα είναι μέσου μεγέθους, επιμηκή, με ευδιάκριτη αιχμή στην κορυφή τους που κάμπτεται προς τα κάτω ενώ ο καρπός είναι μεγάλος (με βάρος από 5-12 gr.), ωοειδής, με σάρκα λευκή τραγανή, που αποσπάται εύκολα από τον πυρήνα (κουκούτσι). Η επιδερμίδα του καρπού είναι λεπτή και ελαστική και παρουσιάζει μεγάλη αντοχή στο ζάρωμα. Συνήθως ο πράσινος καρπός είναι πιο ευαίσθητος από τον ώριμο.

Η ποικιλία Αμφίσσης ή κονσερβολιά έχει στρογγυλό μεγάλο καρπό, είναι διπλής χρήσης, κυρίως επιτραπέζια αλλά και λαδοελιά

Ελιά Αθηνολιά – Τσουνάτη

Η ποικιλία Αθηνολιά λέγεται επίσης Ματσολιά ή Μαστοειδής, Μουρτολιά και Τσουνάτη. Θεωρείτε ποικιλία μικρόκαρπη έως μεσόκαρπη με μεγάλη ανάπτυξη τα δέντρα της αλλά με μέτρια παραγωγή. Απαιτεί καλό έδαφος και καλλιεργητικές φροντίδες (λίπασμα, καθάρισμα χόρτων, κλπ) και είναι αρκετά ανθεκτική στο κρύο. Παράγει κάθε δυο χρόνια καρπό, ανθίζει μετά τα μέσα Μαΐου, έχει όψιμη ωρίμανση Δεκέμβρης-Ιανουάριος και είναι η μόνη ποικιλία που καλλιεργείται και σε ψηλό υψόμετρο, μέχρι 1.000 μ. 

Τα δέντρα της φτάνουν τα 10 μέτρα ύψος και έχουν μυτερά φύλλα. Ο καρπός είναι κωνικός, λίγο καμπουρωτός, χρώματος μαύρο ή μαύρος-μωβ όταν είναι ώριμος με περιεκτικότητα σε λάδι 20-30%. Πολλοί την θεωρούν ποικιλία μικτής χρήσης, δίνει όμως λάδι εκλεκτής ποιότητας λεπτόρρευστο και κεχριμπαρένιο χρώμα. Σε περιοχές με πρώιμους παγετούς η συγκομιδή γίνεται νωρίτερα, από τα μέσα Νοεμβρίου, δίνοντας εξαιρετικής ποιότητας αγουρέλαιο το οποίο μπορεί να καταναλωθεί από τον επόμενο Απρίλιο.

Ελιά Χαλκιδικής ή Γαϊδουροελιά

Ποικιλία που καλλιεργείται σχεδόν αποκλειστικά στη Χαλκιδική και είναι γνωστή ως Γαιδουρελιά, λόγω του σχετικά μεγάλου μεγέθους των καρπών της. Η συγκεκριμένη ποικιλία παράγει πράσινους καρπούς κυλινδροκωνικού σχήματος που φέρουν θηλή. Το μέσο βάρος του καρπού κυμαίνεται μεταξύ 6 έως 12 gr, με μέσο όρο οι 120-140 καρποί να ζυγίζουν ένα κιλό. Το χρώμα της επιδερμίδας του καρπού αλλάζει σιγά-σιγά με την πρόοδο της ωρίμανσης, από πράσινο σε πράσινο-κίτρινο, μετά αχυροκίτρινο, ρόδινο και καταλήγει σε ανοιχτό ερυθρό μαύρο, χωρίς όμως να γίνεται ποτέ μαύρο. Αυτός είναι ο λόγος που η συγκομιδή γίνεται όταν είναι πράσινες και έτσι δεν μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως μαύρη επιτραπέζια ελιά. 

Η ποικιλία αυτή αναπτύσσεται σ’ όλα τα εδάφη ακόμα και σε άγονα πετρώδη. Αποδίδει όμως οπώς και οι άλλες ποικιλίες πολύ καλύτερα σε σχετικά γόνιμα εδάφη που συγκρατούν υγρασία. Προτιμά pH εδάφους 7-8, αντέχει όμως και στα ελαφρά όξινα εδάφη, παρουσιάζοντας επίσης καλή αντοχή στην αλατότητα του εδάφους. Οι επιτραπέζιες-βρώσιμες «Πράσινες Ελιές Χαλκιδικής» που παράγονται από την ποικιλία αυτή χαρακτηρίζονται από μεγάλο μέγεθος καρπού με μεγάλη αναλογία σάρκας προς πυρήνα, με λαμπερό πράσινο–πρασινοκίτρινο χρώμα, λεπτό φρουτώδες άρωμα και γεύση ελαφρώς πικρή, πικάντικη και απουσία αίσθησης λιπαρότητας.

Ελιά Χαλκιδικής ή Γαιδουροελιά

Ελιά Κουτσουρελιά – Πατρινή

Ονομάζεται επίσης και Κουτσουλιέρα, Λαδολιά, Λιανολιά χονδρή, Λιανολιά ψιλή και Πατρινιά. Η περιεκτικότητα του καρπού σε λάδι φτάνει περίπου στο 25% (4 κιλά ελιές δίνουν 1 κιλό λάδι). Είναι μικρόκαρπη ποικιλία (λίγο πιο μεγάλη από την Κορωνέικη) και χρησιμοποιείται κυρίως για την παραγωγή λαδιού καλής ποιότητας. Θεωρείται ποικιλία απαιτητική σε εδαφική υγρασία και γόνιμο έδαφος γι αυτό καλλιεργείται κυρίως στους νομούς Κορινθίας, Αχαΐας, Λακωνίας και Αιτωλοακαρνανίας που τα εδάφη γενικά είναι πολύ καλής ποιότητας. Σαν δένδρο φτάνει σε ύψους 5–7 m, με φύλλα βαθυπράσινα, μήκους 4 cm και πλάτους 1 cm. Ο καρπός έχει σχήμα κυλινδροκωνικό με μέσο βάρος 1,20 gr και η σχέση της σάρκας προς τον πυρήνα του καρπού είναι 5:1.

Ελιά Θρούμπα – Θάσου

Είναι ποικιλία γενικά απαιτητική σε εδαφική υγρασία γι αυτό και δεν μπορεί να καρποφορήσει σε ξηροθερμικές περιοχές ή τις χρονιές με μεγάλη ξηρασία. Ευδοκιμεί σε βαθιά και γόνιμα εδάφη και για να αποδώσει καλά έχει ανάγκη από σωστές καλλιεργητικές φροντίδες (λίπασμα, καταστροφέα χόρτων, κλπ). Επίσης πολλοί λένε ότι έχει και αυξημένες ανάγκες σε ψύχος. Τα δέντρα αναπτύσσονται ορθόκλαδα με ύψους 5-10 m. Τα φύλλα της είναι πράσινα στην επάνω επιφάνεια και φαιοπράσινα στην κάτω, με μήκος 6 cm και πλάτος 1,50 cm. Ο καρπός είναι μετρίου μεγέθους με βάρος 2,5-5 gr και θεωρείται ποικιλία διπλής χρήσης. Ο καρπός εάν μαζευτεί δίνει λάδι σε ποσοστό 28-30%, ή εάν το αφήσουμε πάνω στο δέντρο δίνει τις βρώσιμες ελιές που είναι γνωστές ως «ΘΡΟΥΜΠΕΣ». Oι καρποί με υψηλή υγρασία και σχετικά υψηλή θερμοκρασία στο τέλος του φθινόπωρου, υφίστανται (λόγω δράσης του μύκητα phoma oleae) μια φυσική ζύμωση και χάνουν την πικράδα τους, ενώ είναι ακόμα στο δέντρο. Έτσι οι ελιές αποκτούν φυσιολογικά μία ευχάριστη γλυκιά γεύση, χωρίς καμία ανθρώπινη επεξεργασία με μόνη εργασία που χρειάζεται να είναι η διαλογή τους. 

Η ανάπτυξη του μύκητα της ζύμωσης ευνοείται όταν υπάρχουν πολλές εναλλαγές υψηλής υγρασίας και ηλιοφάνειας ή από το μικροκλίμα κάθε περιοχής. Εάν οι ελιές παραμείνουν στο δέντρο μέχρι το Μάρτιο-Απρίλιο τότε παραωριμάζουν, στραγγίζουν όλα τα υγρά τους και φυσικά γλυκαίνουν. Η ελιά Θρούμπα είναι διαδεδομένη ευρύτατα στον Ελληνικό χώρο. Εκτεταμένες καλλιέργειες υπάρχουν στην Κρήτη, στη Στερεά Ελλάδα, στα νησιά του Αιγαίου και στη Θάσο, όπου η καλλιεργούμενη ελιά εκεί παράγει τις γνωστές επιτραπέζιες ελιές «Θρούμπες Θάσου». (in.gr)

Ο μεγαλύτερος παραγωγός χελιού στην Ελλάδα είναι από ένα άγνωστο χωριό του Αμβρακικού

0


 

Με αφετηρία το Ψαθοτόπι Αρτας, το καπνιστό χέλι, αυτή η ντελικατέτσα με τη βουτυρένια γεύση και τα έντονα καπνιστά αρώματα, ταξιδεύει παντού.

Ψαθοτόπι, ένα χωριό χαμένο σε βαλτότοπους λίγο πριν φτάσεις στη γοητευτική Κορωνησία, στις εκβολές του Άραχθου στον Αμβρακικό κόλπο. Εκεί, στη μέση του πουθενά και στα μέσα της δεκαετίας του ’80 ο Βασίλης Γείτονας, αποφασίζει να ιδρύσει μια μονάδα εκτροφής χελιών. Ό,τι και αν ονειρεύεται εκείνες τις πρώτες μέρες, σίγουρα δεν περνάει από τον νου του ότι 40 χρόνια αργότερα η εταιρεία του, με τον γιο του Βαγγέλη στο τιμόνι, θα γίνει ο μεγαλύτερος παραγωγός χελιού στην Ελλάδα

Ο ίδιος ο Βαγγέλης Γείτονας, μας μιλά για τη μακρόχρονη ιστορία τους.

στη μέση του πουθενά και στα μέσα της δεκαετίας του ’80 ο Βασίλης Γείτονας, αποφασίζει να ιδρύσει μια μονάδα εκτροφής χελιών. Ο,τι και αν ονειρεύεται εκείνες τις πρώτες μέρες, σίγουρα δεν περνάει από τον νου του ότι 40 χρόνια αργότερα η εταιρεία του, με τον γιο του Βαγγέλη στο τιμόνι, θα γίνει ο μεγαλύτερος παραγωγός χελιού στην Ελλάδα

Tα χέλια – anguilla-anguilla είναι η επιστημονική ονομασία τους – δεν αναπαράγονται ποτέ σε συνθήκες αιχμαλωσίας, όσο ιδανικές και να είναι οι συνθήκες διαβίωσής τους, για έναν μοναδικό λόγο: γεννούν τα αυγά τους αποκλειστικά στον βυθό της θάλασσας των Σαργασσών, μια τεράστια περιοχή ζεστής θάλασσας στη μέση του ψυχρού βόρειου Ατλαντικού, που καλύπτεται μ’ ένα πυκνό στρώμα από καστανόχρωμα φύκια. 

Χάρη στη νηνεμία που επικρατεί και τις φυκιάδες, τίποτε δεν περνά από τη συγκεκριμένη περιοχή, κάνοντάς τη ιδανική για την αναπαραγωγή των χελιών, τα οποία ξεκινούν τη ζωή τους ως πλαγκτονικές προνύμφες, για να φτάσουν παρασυρμένες από το Ρεύμα του Κόλπου, ένα ισχυρό, θερμό και ταχύ ρεύμα του Ατλαντικού που δημιουργείται στον Κόλπο του Μεξικού) στις ακτές της Ευρώπης και της Αφρικής. Εκεί μεταμορφώνονται σε γυαλόχελα, ενώ η αλίευσή τους ξεκινά στις αρχές Νοέμβριου και ολοκληρώνεται στα τέλη Μαΐου”.

Από τη Θάλασσα των Σαργασσών στον Αμβρακικό

”Τα χέλια φτάνουν στη μονάδα μας αεροπορικώς και αμέσως τοποθετούνται σε μικρές στεγασμένες δεξαμενές, όπου αρχίζει η εκτροφή, όσο το δυνατόν πιο κοντά στον φυσικό τρόπο. Για να μεγαλώσουν τα χέλια χρειάζονται από 2 έως 3 χρόνια, με τα πρώτα στάδια να πραγματοποιούνται σε στεγασμένες δεξαμενές πριν μεταφερθούν σε υπαίθριες. Το αποτέλεσμα; Χέλια με ιδιαίτερο χρώμα, γεύση και σχήμα. 

Η εκτροφή τους δεν είναι εύκολη διαδικασία. Ειδικά στην αρχή δυσκολευτήκαμε, καθώς δεν υπήρχε η απαραίτητη τεχνογνωσία. Σταδιακά, όμως, με μεθοδική έρευνα και επιμονή η εκτροφή σταθεροποιήθηκε και η ποιότητα του προϊόντος έφτασε σε υψηλά επίπεδα. Ξεκινήσαμε δοκιμαστικά πριν από 28 χρόνια και σήμερα παράγουμε περί τους 250 τόνους ετησίως – ζωντανά, κατεψυγμένα και καπνιστά. Εδώ και λίγα χρόνια παράγουμε, επίσης, πέστροφα θερμής και ψυχρής κάπνισης, καπνιστό σκουμπρί και ξεκινάμε τη διαδικασία για κάπνιση άγριου σολομού Αλάσκας. Φυσικά, το καπνιστό χέλι παραμένει η βασική μας επιτυχία”.

τα χέλια – anguilla-anguilla είναι η επιστημονική ονομασία τους – δεν αναπαράγονται ποτέ σε συνθήκες αιχμαλωσίας, όσο ιδανικές και να είναι οι συνθήκες διαβίωσής τους, για έναν μοναδικό λόγο: γεννούν τα αυγά τους αποκλειστικά στον βυθό της θάλασσας των Σαργασσών, μια τεράστια περιοχή ζεστής θάλασσας στη μέση του ψυχρού βόρειου Ατλαντικού, που καλύπτεται μ’ ένα πυκνό στρώμα από καστανόχρωμα φύκια 

Από το νερό στο πιάτο μας

Αφού τα χέλια καθαριστούν, περνούν από άλμη χωρίς συντηρητικά ή πρόσθετα και στη συνέχεια τοποθετούνται σε παραδοσιακό ξυλόφουρνο, όπου καπνίζονται σε ξύλο οξιάς για πλούσια γεύση και ξύλο ελιάς για λεπτό και φίνο άρωμα. Έπειτα αποχωρίζονται τα φιλέτα και γίνεται η τυποποίηση. Τα χέλια δεν είναι άγνωστα στην ελληνική κουζίνα, ειδικά της Ηπείρου και της Μακεδονίας, αν και τις τελευταίες δεκαετίες τα είχαμε σχεδόν ξεχάσει. Στο εξωτερικό παραμένουν δημοφιλή, με τον μεγαλύτερο όγκο των εξαγωγών μας να πραγματοποιείται κυρίως στην Ιταλία, αλλά και στην Ολλανδία, τη Γερμανία, την Πολωνία, τη Γαλλία, το Βέλγιο και την Αγγλία. Συγκριτικό τους πλεονέκτημα, εκτός από τη θρεπτική τους αξία ως καλή πηγή πρωτεϊνών και Ω3 λιπαρών οξέων, αποτελεί η ιδιαίτερη γεύση τους, που τα κάνει εκλεκτή ντελικατέτσα. Αγαπημένο μου πιάτο είναι το χέλι μας με πουρέ καπνιστής μελιτζάνας”.

info
Η μονάδα του Βαγγέλη Γείτονα εκτρέφει, τυποποιεί, συσκευάζει και διακινεί στη διεθνή αγορά περίπου 170 – 220 τόνους χέλια ετησίως σε Ιταλία, Γερμανία, Ολλανδία και Δανία.

* Ιχθυοκαλλιέργειες Β. Γείτονας & Σια Ε.Ε., Ψαθοτόπι Αρτας, τηλ. 26810 26640.


Πηγή – olivemagazine.gr

Τι μπορώ να μεταφέρω με ένα αγροτικό (pick-up) – Τι λέει ο νόμος;

0


 

Πολλοί από εμάς έχουμε κάποιον γνωστό ή συγγενή με pick-up, στον οποίο σκεφτόμαστε να καταφύγουμε όταν θέλουμε να μεταφέρουμε μεγάλα ή/και βαριά αντικείμενα. Αυτό μπορεί να είναι μια μετακόμιση, ξύλα για το τζάκι, μια ηλεκτρική συσκευή για την οποία θέλουμε να γλιτώσουμε τα μεταφορικά ή οτιδήποτε άλλο.

Tι επιτρέπεται να μεταφέρει ένα pick-up;

Θεωρητικά αλλά και τεχνικά ένα pick-up μπορεί να χρησιμοποιηθεί με άνεση σε οποιαδήποτε από τις παραπάνω περιπτώσεις και σε πάρα πολλές άλλες. Το πρόβλημα είναι ότι αυτό δεν το επιτρέπει ο νόμος, ο οποίος είναι πολύ συγκεκριμένος και ξεκάθαρος.

Τα αντικείμενα που επιτρέπεται να μεταφέρει ένα pick-up είναι μόνο αυτά που προβλέπει η άδειά του. Για παράδειγμα αν το pick-up ανήκει σε μια βιοτεχνία επίπλων και έχει την ανάλογη άδεια, μπορεί να μεταφέρει μόνο έπιπλα, αν ανήκει σε αγρότη προορίζεται αποκλειστικά για αγροτικά προϊόντα κ.ο.κ.

Ωστόσο, εκτός από την φόρτωση αποκλειστικά με τα προβλεπόμενα από την άδεια προϊόντα, ο νόμος επιβάλει ακόμα μία υποχρέωση. Αυτή είναι να υπάρχει πάντα δελτίο αποστολής. Δηλαδή για τα έπιπλα του πρώτου παραδείγματος θα πρέπει το δελτίο να αναγράφει τον πελάτη στον οποίο πάνε (είτε πρόκειται για πελάτη λιανικής είτε χοντρικής). Στο δεύτερο παράδειγμα θα πρέπει να αναγράφεται ο προορισμός των αγροτικών προϊόντων (πελάτης λιανικής, λαχαναγορά, λαϊκή αγορά, μανάβικο ή οτιδήποτε άλλο).

Ο νόμος βάζει τους φραγμούς

Τα παραπάνω μεταφράζονται σε ένα πράγμα. Ακόμα και όταν στον περίγυρό μας υπάρχει κάποιο pick-up, αν θέλουμε να μεταφέρουμε κάτι ή να κάνουμε μια μετακόμιση θα πρέπει να καταφύγουμε σε κάποιον επαγγελματία.

Συμφωνείς με τη νομοθεσία ή εκνευρίζει κι εσένα το γεγονός ότι δεν μπορείς να δανειστείς ένα pick-up και να κάνεις τσάμπα μια μεταφορά;

Πηγή – gocar.gr

Νέο είδος χώματος υπόσχεται επανάσταση στη γεωργία

0


 

Ένα νέο είδος χώματος που δημιούργησαν μηχανικοί στο The University of Texas at Austin μπορεί να τραβά νερό από τον αέρα και να το διανέμει στα φυτά, εν δυνάμει μεγαλώνοντας τον χάρτη της καλλιεργήσιμης γης ανά τον πλανήτη ώστε να μπορεί να συμπεριλάβει και αφιλόξενες περιοχές- και μειώνοντας παράλληλα τη χρήση του νερού στη γεωργία.

H σχετική έρευνα δημοσιεύτηκε στο ACS Materials Letters. Το σύστημα ατμοσφαιρικής άρδευσης της ομάδας χρησιμοποιεί εξαιρετικά απορροφητικά τζελ για τη συλλογή νερού από τον αέρα. Όταν το έδαφος θερμαίνεται σε μια συγκεκριμένη θερμοκρασία, τα τζελ απελευθερώνουν το νερό, καθιστώντας το διαθέσιμο στα φυτά. Όταν το έδαφος διανέμει νερό, μέρος του επιστρέφει στον αέρα, αυξάνοντας την υγρασία και διευκολύνοντας τη συνέχιση του κύκλου.

Κάθε γραμμάριο εδάφους μπορεί να τραβά περίπου 3,4 γραμμάρια νερού. Ανάλογα με τις καλλιέργειες, 0,1 με 1 κιλό εδάφους μπορεί να παρέχει επαρκές νερό για την άρδευση περίπου ενός τετραγωνικού μέτρου καλλιεργήσιμης έκτασης. Τα τζελ στο έδαφος τραβούν νερό από τον αέρα κατά τη διάρκεια ψυχρότερων, πιο υγρών περιόδων τη νύχτα. Η ηλιακή θερμότητα την ημέρα ενεργοποιεί τα τζελ που περιέχουν το νερό, έτσι ώστε τα περιεχόμενά τους να απελευθερώνονται.

Η ομάδα πραγματοποίησε πειράματα στη σκεπή του Engineering Teaching Center του Cockrell School στο UT Austin για να δοκιμάσουν το νερό. Όπως διαπιστώθηκε, το έδαφος με το υδροτζέλ μπορούσε να διατηρεί το νερό καλύτερα από τα αμμώδη εδάφη που βρίσκονται σε ξηρές περιοχές, και χρειάστηκε λιγότερο νερό για την καλλιέργεια των φυτών. Κατά τη διάρκεια ενός πειράματος τεσσάρων εβδομάδων, η ομάδα ανακάλυψε πως το έδαφός του διατηρούσε περίπου το 40% της ποσότητας του νερού με το οποίο είχε αρχίσει. Αντίθετα, το αμμώδες έδαφος είχε μόνο 20% του νερού που είχε μείνει μετά από μόλις μια εβδομάδα.

Σε ένα άλλο πείραμα, η ομάδα φύτεψε ραπανάκια και στα δύο είδη εδάφους. Τα ραπανάκια στο έδαφος με υδροτζέλ επέζησαν σε μια περίοδο 14 ημερών χωρίς άρδευση, πέρα από έναν αρχικό γύρο για να διασφαλιστεί πως τα φυτά θα «έπιαναν». Τα ραπανάκια στο αμμώδες έδαφος ποτίζονταν αρκετές φορές τις πρώτες τέσσερις ημέρες του πειράματος. Κανένα από αυτά που ήταν εκεί δεν επέζησε πάνω από δύο ημέρες μετά την αρχική περίοδο άρδευσης.

Πηγή – naftemporiki

Από στάνες σε δωμάτια πολυτελείας | Ουρά κάνουν στο Airbnb οι τουρίστες για να νοικιάσουν

0


 

Σπιτάκια πολυτελείας σε παλιές στάνες για ζώα στην Κρήτη

Με επίκεντρο το σεβασμό στο περιβάλλον οι ιδιοκτήτες ενός συγκροτήματος ενοικιαζόμενων κατοικιών στην Νοτιοανατολική Κρήτη, αναστήλωσαν έναν ερειπωμένο οικισμό μετατρέποντας τον σε έναν από τους κορυφαίους τουριστικούς προορισμούς.

Ο Άσπρος Ποταμός ήταν ο αρχαιότερος συνοικισμός της περιοχής των Πεύκων. Βρίσκεται στην νοτιοανατολική Κρήτη, χίλια μέτρα βόρεια από τη θάλασσα και τον Μακρύ Γιαλό. Η περιοχή φημίζεται για τις πολυάριθμες, παρθένες παραλίες της, τα παραδοσιακά, γραφικά χωριά της, τα τέσσερα φαράγγια της και το φυσικό της κάλλος. Το μέρος συνδυάζει βουνό και θάλασσα και έχει αρκετό πράσινο για τα δεδομένα της περιοχής όπως πεύκα, ελιές και ξινόδεντρα.

Λέγεται ότι τα πολύ παλιά χρόνια ο Άσπρος Ποταμός ήταν πολύ μεγάλος, μα οι κάτοικοι του αναγκάστηκαν να τον εγκαταλείψουν γιατί υπήρξαν από τη θάλασσα συχνές επιδρομές και καταστροφές.

Μετοίκησαν λοιπόν βορειότερα σε μέρη ορεινά, απόμερα και περισσότερο ασφαλή χρησιμοποιώντας τον οικισμό πλέον σαν μετόχι. Κατέβαζαν τα ζώα τους κρύους μήνες του χειμώνα ή μένανε περιστασιακά στο μετόχι για να φροντίσουνε τους κήπους που είχανε τριγύρω.

To πιο πρωτότυπο ξενοδοχείο της Ελλάδας βρίσκεται στη Κρήτη

Πριν μερικά χρόνια οι ιδιοκτήτες του συγκροτήματος αναστήλωσαν τον εγκαταλελειμμένο οικισμό ηλικίας 300 ετών που αποτελούνταν από σπίτια χτισμένα από πέτρες και χώμα προσπαθώντας ταυτόχρονα να διατηρήσουν αναλλοίωτο τον αρχικό του χαρακτήρα.

Ο οικισμός αποτελείται από 10 κατοικίες που μπορούν να φιλοξενήσουν από 2 έως 5 άτομα χτισμένες σε διαφορετικά επίπεδα.

Αξίζει να σημειωθεί ότι πέρα από το χώρο υποδοχής, ηλεκτρικό δεν υπάρχει σε κανένα από τα σπιτάκια

Όπως φαίνεται και από τις φωτογραφίες, τα σπιτάκια είναι χτισμένα το ένα πάνω στο άλλο, ενώ είναι χαρακτηριστικό ότι σε πολλές περιπτώσεις η οροφή του ενός είναι και βεράντα του άλλου.

Μετέτρεψαν τις στάνες σε δωμάτια χωρίς ρεύμα και οι τουρίστες κάνουν ουρά.

Πετρόχτιστα κρεβάτια, παραθύρες, βράχοι χτισμένοι μέσα στους τοίχους, οροφές με δοκάρια, καλάμια και χώμα για μόνωση και χοντρά μεσοδόκια έρχονται να συμπληρώσουν το σκηνικό.

Αξίζει να σημειωθεί ότι πέρα από το χώρο υποδοχής, ηλεκτρικό δεν υπάρχει σε κανένα από τα σπιτάκια.

Ο οικισμός αποτελείται από 10 κατοικίες που μπορούν να φιλοξενήσουν από 2 έως 5 άτομα χτισμένες σε διαφορετικά επίπεδα

Ο κύριος φωτισμός των σπιτιών, γίνεται με λάμπες παραφίνης και κεριά, ενώ δεν υπάρχουν πρίζες.

Οι χοντροί, πετρόχτιστοι τοίχοι λύνουν το θέμα της θέρμανσης και της δροσιάς το χειμώνα και το καλοκαίρι αντίστοιχα, αφού και στις δυο εποχές λόγω του πάχους τους η θερμοκρασία διατηρείται σε ιδανικά επίπεδα.

Η περιοχή όπου βρίσκεται ο οικισμός είναι πολύ θεαματική. Τα βουνά, οι λαγκάδες και οι πλαγιές τους είναι καταπράσινες από δέντρα. Νότια η κοιλάδα φτάνει μέχρι την Ανάληψη και διασχίζεται από τον χείμαρρο Άσπρο Ποταμό στον οποίο οφείλει ο συνοικισμός και το όνομα του.

Αξίζει να σημειωθεί ότι ο οικισμός του Άσπρου Ποταμού έχει χαρακτηριστεί παραδοσιακός διατηρητέος και η αυθεντικότητά του προστατεύεται από το ελληνικό κράτος.

Πηγή – toftiaxa.gr

Οδηγός για το γιατί, πότε και πώς να κλαδεύουμε

0


 

Πριν αντιμετωπίσετε το κλάδεμα των οπωροφόρων δέντρων σας, βεβαιωθείτε ότι γνωρίζετε γιατί κλαδεύετε και ότι έχετε τα κατάλληλα εργαλεία γι’ αυτήν τη δουλειά. Στο κείμενο που ακολουθεί παρατίθεται ένας χρηστικός οδηγός για το γιατί, πότε και πώς κλαδεύουμε

Γράφει Χρήστος Πετρόπουλος – γεωπόνος

Γιατί κλαδεύουμε

✱ Για τη μείωση του μεγέθους του δέντρου, ώστε να είναι ευκολότερη η συλλογή και η συγκομιδή.

✱ Για την προώθηση της ανθοφορίας και της καρποφορίας για αυξημένη απόδοση, καθώς το κλάδεμα ενθαρρύνει φρέσκα νέα στελέχη και, επομένως, αυξημένη συγκομιδή.

✱ Για περισσότερη ηλιακή ακτινοβολία και κίνηση του αέρα στο φυτό. Ακόμη κι ένα μικρό πουλί πρέπει να μπορεί να πετάξει μέσα από το κέντρο του δέντρου. Η βελτιωμένη κίνηση του αέρα αποτρέπει την ανάπτυξη προβλημάτων παρασίτων και ασθενειών, ενώ το περισσότερο φως ενθαρρύνει ακόμη και την ωρίμανση.

✱ Για την αφαίρεση νεκρών και άρρωστων κλαδιών και στελεχών.

✱ Για την αναζωογόνηση των δέντρων.

✱ Για ένα επιθυμητό σχήμα.

Πότε να κλαδέψουμε

✱ Μήλα και αχλάδιαΚάθε χειμώνα για να εξασφαλίσετε καλή καλλιέργεια φρούτων την επόμενη σεζόν. Σημειώστε ότι μερικές φορές, λόγω εποχικών διακυμάνσεων, τα αχλάδια γίνονται ανά διετία περισσότερο καρποφόρα, δηλαδή καρποφορούν καλύτερα κάθε δεύτερη σεζόν.

✱ Ελιές, σύκα και εσπεριδοειδήΜετά το τέλος της συγκομιδής. Σε κρύες περιοχές, μην κλαδεύετε τα εσπεριδοειδή μέχρι να περάσουν οι παγετοί. Δεν είναι απαραίτητο να κλαδεύετε κάθε χρόνο.

✱ Νεκταρίνια, ροδάκινα, αμύγδαλα και δαμάσκηναΣας συνιστούμε να κλαδεύετε τα πυρηνόκαρπα οπωροφόρα δέντρα στα τέλη του καλοκαιριού, αφού ολοκληρωθεί η καρποφορία, ωστόσο μπορεί να γίνει στις αρχές του μέσου του φθινοπώρου, εάν είναι απαραίτητο. Εάν κάνετε κλαδέματα το φθινόπωρο, προστατέψτε τις περικοπές πληγών με βαφή νερού ή κλάδεμα για να σφραγίσετε με πάστα την πληγή και να αποτρέψετε την είσοδο της ασθένειας. Αυτά τα φρούτα δεν χρειάζονται κλάδεμα κάθε σεζόν και είναι σημαντικό να μην κλαδεύετε αργά τον χειμώνα, καθώς μπορεί να εξαπλώσετε τα σπόρια και μικκύλια μυκήτων.

✱ Σταφύλια και ακτινίδιαΚλαδέψτε τον χειμώνα, πίσω σε 3-5 μπουμπούκια και δέστε τα καινούργια νέα κλαδιά ή καλάμια για να εκπαιδεύσετε σε σχήμα.

✱ Κεράσια και βατόμουρα: Δεν χρειάζονται πολύ κλάδεμα, εκτός από το σχήμα και την αφαίρεση νεκρών ή ασθενών ξύλων. Άλλωστε και τα δύο φρούτα στο ίδιο ξύλο καρποφορούν για χρόνια. Ο καλύτερος χρόνος για κλαδέματα είναι αφού εμφανιστούν τα φρούτα το καλοκαίρι ή το φθινόπωρο.

Πώς να κλαδέψουμε

✱ Ερευνήστε την ποικιλία των δέντρων σας και το καλύτερο αναπτυσσόμενο σχήμα για οπωροφόρα δέντρα, π.χ. ανοιχτό κύπελλο, κεντρικό άξονα, πέργκολα ή θάμνο.

✱ Κλαδέψτε μια ξηρή ημέρα, για να περιορίσετε την εξάπλωση των μυκητιακών σπορίων και ασθενειών.

✱ Χρησιμοποιήστε αιχμηρά ψαλίδια για να κάνετε καθαρές τομές υπό γωνία, πάνω από ένα μπουμπούκι ή κλαδί.

✱ Κλαδέψτε ελαφρά και όχι υπερβολικά.

✱ Κατά το κόψιμο ή τη μείωση της κόμης και του θόλου, κάντε κοψίματα ακριβώς πάνω από έναν οφθαλμό που βλέπει προς τα έξω.

✱ Οι περικοπές πρέπει να είναι πάντα υπό γωνία κλίσης 45 μοιρών, ώστε το νερό να μη μαζεύει και να αφήνει μύκητες να εισέλθουν στην πληγή.

✱ Κατά την αφαίρεση ολόκληρων βλαστών, κόβετε κοντά στο κύριο κλαδί, αντί να αφήνετε στέλεχος (τακούνι).

✱ Αφαιρέστε όλα τα αποκόμματα και τα κλάσματα και απορρίψτε νεκρά και νοσούντα τμήματα, ακόμη και ολόκληρα κλαδιά και βλαστούς.

✱ Καθαρίστε τα εργαλεία μετά τη χρήση.

✱ Οπωσδήποτε απαιτείται στεγανοποίηση όποιας κοπής μεγαλύτερης από 2,5 εκατοστά με πάστα κλαδέματος ή κάποια βαφή με βάση το νερό.

✱ Ψεκάστε τα φυλλοβόλα οπωροφόρα δέντρα τον χειμώνα με σπρέι με βάση τον χαλκό για να εξαλείψετε τις ασθένειες που διαχειμάζουν. Τα σπόρια μπορούν να αναπτυχθούν κατά τη διάρκεια του χειμώνα και εξαπλώνονται μέσω αέρα και υγρασίας, καθώς και με τα εργαλεία. (ypaithros.gr)

Στο Νέο Αγιονέρι Κιλκίς το μεγαλύτερο στα Βαλκάνια ρομποτικό κυκλικό αλμεκτήριο

0


 

Στο Νέο Αγιονέρι Κιλκίς εγκαταστάθηκε και λειτουργεί το μεγαλύτερο στα Βαλκάνια ρομποτικού τύπου κυκλικό αλμεκτήριο. Η αδειοδοτημένη κτηνοτροφική μονάδα γαλακτοπαραγωγών αγελάδων με τα παράγωγά τους (1.000 ισοδύναμα), με αλμεκτήριο ανήκει στον επιχειρηματία και δημοτικό σύμβουλο Κιλκίς κ. Νίκο Γιαρήμαγα και βρίσκεται στο αγρόκτημα Νέου Αγιονερίου του ν. Κιλκίς.

Οι κτιριακές εγκαταστάσεις καλύπτουν επιφάνεια 14.390τ.μ. και το συνολικό εμβαδό των γηπέδων της εγκατάστασης είναι 53.187τ.μ. Η δυναμικότητά της είναι 1.200 αγελάδες γαλακτοπαραγωγής (αντιστοιχούν στα 1.000 ισοδύναμα) με τα παράγωγά τους.

Η μονάδα έχει γαλακτοπαραγωγική κατεύθυνση. Το κυκλικό αλμεκτήριο που έχει κατασκευαστεί είναι δυναμικότητας 60 θέσεων και είναι το πρώτο ρομποτικού τύπου κυκλικό αλμεκτήριο που λειτουργεί στα Βαλκάνια. Παρέχει αυξημένη άνεση της αγελάδας άρα αυξημένη απόδοση του αρμεκτή, βελτιωμένη απόδοση του εξοπλισμού και την αύξηση της διάρκειας ζωής της κατασκευής. Έτσι η λειτουργία του κυκλικού αλμεκτηρίου προσφέρει το απόλυτο αποτέλεσμα και ταυτόχρονα επιταχύνει την αποπληρωμή της επένδυσης.

Το μεγαλύτερο στα Βαλκάνια κυκλικό αμελκτήριο λειτουργεί στο Νέο Αγιονέρι, και αποτελεί … γυναικεία υπόθεση!

Το κόστος της επένδυσης έως σήμερα για τα κτήρια και το ζωικό κεφάλαιο της μονάδας εκτιμάται σε 1.500.000€, τα οποία έχουν καλυφθεί με ίδια κεφάλαια. Ο μηχανολογικός εξοπλισμός του αλμεκτηρίου εκτιμάται στις 360.000€.

Η αδειοδότηση και λειτουργία της συγκεκριμένης μονάδας αποτελεί μια μεγάλη επιτυχία για το Νομό Κιλκίς ως προς την καινοτομία της αλλά και την εξοικονόμηση χρήματος και χρόνου

Τις μελέτες, την έκδοση των οικοδομικών αδειών και εγκρίσεων, την επίβλεψη  και την κατασκευή της μονάδας επιλήφθηκε το τεχνικό γραφείο της κας Νικολαΐδου Άννας Πολιτικού Μηχανικού και του κ. Μεταλλίδη Δημήτρη Μηχανολόγου Μηχανικού.


Η κα Νικολαΐδου στηρίζει τους γεωργοκτηνοτρόφους στις αδειοδοτήσεις τους και στα αναπτυξιακά τους σχέδια, τομέας που έχει μεγάλη εμπειρία και γνώση. Η αδειοδότηση και λειτουργία της συγκεκριμένης μονάδας αποτελεί μια μεγάλη επιτυχία για το Νομό Κιλκίς ως προς την καινοτομία της αλλά και την εξοικονόμηση χρήματος και χρόνου.


Στην περιοχή κυριαρχούν οι αγροτικές καλλιέργειες και οι κτηνοτροφικές εγκαταστάσεις. Στην ευρύτερη περιοχή λειτουργούν πανελλήνια γνωστές γαλακτοβιομηχανίες, έτσι το συγκεκριμένο έργο εντάσσεται στον υφιστάμενο κτηνοτροφικό χαρακτήρα της περιοχής, τον οποίο εκσυγχρονίζει και λειτουργεί ενισχυτικά στην κάλυψη των αναγκών των γαλακτοβιομηχανιών σε ποιοτική πρώτη ύλη.

Είναι σαφές λοιπόν, ότι το στο σύνολό του, το υπό μελέτη έργο είναι απόλυτα συμβατό µε τους στόχους του Γενικού Πλαισίου Χωροταξικού Σχεδιασμού και Αειφόρου Ανάπτυξης.

Κρίσιμο στοιχείο όμως για την επιβίωση τέτοιων μονάδων αποτελεί η διατήρηση και οριοθέτηση των βοσκοτόπων, η ορθολογική χρήση τους, αλλά και η βελτίωση της παραγωγικής τους ικανότητας µε εγκεκριμένα διαχειριστικά σχέδια σε συνδυασμό µε αειφορικές πρακτικές διαχείρισης των οικοσυστημάτων.

Στα πλαίσια του οικονομοτεχνικού συμβούλου της μονάδας του σχεδίου βελτίωσης και αναπτυξιακού προγράμματος επιλήφθηκε η κα Μπαλούρη Ελένη, γεωπόνος και διευθύντρια της εταιρείας Εuroagro, άριστα καταρτισμένης στις γεωργικές και κτηνοτροφικές μονάδες.

 Η συνεχιζόμενη στήριξη και ενθάρρυνση τέτοιων κτηνοτρόφων από τοπικούς θεσμούς και πολιτεία για την τοπική ανάπτυξη του πρωτογενούς τομέα αποτελεί μονόδρομος εάν επιθυμούμε να διατηρήσουμε ζωντανή την περιοχή μας.

Άριστοι μηχανικοί και σύμβουλοι  στο γεωργοκτηνοτροφικό τομέα υπάρχουν στον τόπο μας και αποτελούν εγγυημένο αρωγό για την περαιτέρω ανάπτυξη στο Νομό Κιλκίς.


Πηγή – eidisis.gr