Σύνδρομο κατάρρευσης μελισσιών…Όταν βρίσκουμε άδεια την κυψέλη από πληθυσμό και γεμάτη τροφές .
Το αποκαλούμενο σύνδρομο κατάρρευσης μελισσών (Colony Collapse Disorder) που χαρακτηρίζεται από τη μαζική ξαφνική απώλεια μελισσών δεν οφείλεται στην επίδραση ενός μόνο παράγοντα, αλλά στην αλληλεπίδραση παραγόντων, όπως τα γενετικώς τροποποιημένα φυτά, τα εντομοκτόνα κ.ά.
Ο Βιργίλιος, στα Γεωργικά προσφέρει μια αλληγορία ιδανικής κοινωνίας εστιάζοντας το ποιητικό του μικροσκόπιο στο θαυμαστό κόσμο των μελισσών. Αποκαλώντας τις μέλισσες «Quirites» (το όνομα τον ρωμαίων πολιτών με παράλληλες στρατιωτικές συνδηλώσεις) αφήνει λίγες αμφιβολίες για το ότι η κοινωνία των μελισσών είναι η ιδανική ρωμαϊκή κοινωνία που οραματίζεται.
Η κοινωνία των μελισσών
Οι μέλισσες είναι ιδιαίτερα σημαντικές γιατί παίζουν σημαντικό ρόλο στην επικονίαση, τόσο των αυτοφυών, όσο και των καλλιεργούμενων φυτών, δηλαδή στην παραγωγή τροφής στον πλανήτη μας. Είναι χαρακτηριστικό ότι είναι από τα αρχαιότερα είδη του ζωικού βασιλείου.
Ο θαυμαστός αυτός κόσμος των μελισσών, πέρα από τα παράξενα φαινόμενα και τη χρησιμότητα του, μας δίνει το παράδειγμα ενός τέλειου σε οργάνωση συστήματος κατανομής έργων, ενός μοντέλου ιδανικής κοινωνίας από την οποία έχουμε να μάθουμε πολλά
Κάθε μέλισσα, ανάλογα με την ηλικία της, έχει και μία συγκεκριμένη εργασία:τις πρώτες μέρες της ζωής της παράγει το βασιλικό πολτό. Αργότερα αναλαμβάνει να φτιάχνει κηρήθρες, ύστερα γίνεται καθαρίστρια της κυψέλης ή φρουρός στην είσοδο και τέλος αναλαμβάνει δουλειές έξω από την κυψέλη όπως το να μεταφέρει γύρη, νερό ή νέκταρ.
Η κατάρρευση των μελισσιών
Το φαινόμενο μαζικής εξαφάνισης μελισσών, το αποκαλούμενο σύνδρομο κατάρρευσης μελισσών (ή αποικιών) (Colony Collapse Disorder) που εμφανίστηκε για πρώτη φορά στις Η.Π.Α. το φθινόπωρο του 2006, είχε ονομαστεί στην αρχή Ασθένεια της Βαθμιαίας Πτώσης (Fall Dwindle Disease) και χαρακτηριζόταν από τη μαζική ξαφνική απώλεια μελισσών. Το φαινόμενο αυτό αργότερα πήρε την ονομασία σύνδρομο κατάρρευσης μελισσών (ή αποικιών) (C.C.D.). Οι πρώτες καταγραφές έδειξαν ότι οι μελισσοκόμοι οι οποίοι ανέφεραν το φαινόμενο, μετακινούσαν τα μελίσσια τους από τη μία περιοχή στην άλλη, γεγονός που συνέβαλε ενδεχομένως στην προσβολή των μελισσιών από νέους παθογόνους οργανισμούς σε συνδυασμό με την προσπάθεια των μελισσών να προσαρμόζονται σε καινούργιο για αυτές περιβάλλον.
Πρόσφατες έρευνες Αμερικανών ερευνητών που δημοσιεύτηκαν στο διεθνούς κύρους επιστημονικό περιοδικό «Science», το Σεπτέμβριο του 2007, έδειξαν ότι ενδεχομένως οι μαζικές απώλειες μελισσιών συσχετίζονται με την προσβολή από έναν ιό, ο οποίος ονομάζεται Ισραηλιτικός Ιός της Οξείας Παράλυσης (Israeli Acute Paralysis Virus).
Όμως δεν είναι μόνον οι παθογόνοι οργανισμοί που επηρεάζουν αρνητικά τις μέλισσες. Άλλος παράγοντας, ο οποίος ενδεχομένως έχει αρνητική επίδραση είναι τα γενετικώς τροποποιημένα φυτά. Η ποικιλία που κυρίως καλλιεργείται, είναι η ποικιλία καλαμποκιού Bt. Η ποικιλία αυτή του καλαμποκιού περιέχει γενετικό υλικό από το βακτήριο Bacillus thuringiensis, το οποίο παράγει τοξίνες, οι οποίες δρουν ως εντομοκτόνα. Η γενετική τροποποίηση προκαλεί απρόβλεπτες αλλαγές στο γονότυπο και το μεταβολισμό των φυτών. Η τοξίνη που παράγει η ποικιλία καλαμποκιού Bt γίνεται μόνιμο συστατικό της διατροφής της μέλισσας. Έρευνες έχουν δείξει πιθανή αρνητική επίδραση στις μέλισσες, οι οποίες αποπροσανατολίζονται ακόμη και όταν παύουν να τρέφονται με την τοξίνη.
Μία άλλη αρνητική παράμετρος, είναι η χρήση εντομοκτόνων. Λαμβάνοντας υπόψη ότι μία ενήλικη εργάτρια μέλισσα καταναλώνει περίπου 60mg γύρης τις 10 πρώτες ημέρες της ζωής της, αντιλαμβανόμαστε ότι εάν η γύρη είναι μολυσμένη, οι μέλισσες κινδυνεύουν. Εντομοκτόνα με ψεκασμό έχουν άμεση επίδραση στις μέλισσες ή όταν οι μέλισσες μεταφέρουν γύρη από φυτά τα οποία έχουν ψεκαστεί.
Εκτός από τους παραπάνω παράγοντες, τομείς ανοιχτοί για το αν και σε τι βαθμό επιδρούν αρνητικά, είναι τα ηλεκτρομαγνητικά πεδία και η ατμοσφαιρική ρύπανση.
Σήμερα το κέντρο βάρους των ερευνών είναι η διερεύνηση των αλληλεπιδράσεων όλων αυτών των παραγόντων, διότι μάλλον τα έντονα φαινόμενα που σχετίζονται με τις απώλειες μελισσιών δεν οφείλονται απλά στην επίδραση ενός μόνο παράγοντα.
Παράδειγμα κοινωνικής κατάρρευσης
Η κοινωνία των μελισσών προσπαθεί να επιβιώσει σε ιδιαίτερα δύσκολες συνθήκες, ενός περιβάλλοντος που ακολουθεί φθίνουσα πορεία και οδηγείται στην κατάρρευση: είδη οργανισμών εξαφανίζονται, η ρύπανση αέρα, νερού και εδάφους έχει πλέον πολλαπλή προέλευση, οι πηγές ενέργειας και τροφίμων αρχίζουν να εξαντλούνται. Η κατάρρευση, με μαζικές απώλειες, της άριστα οργανωμένης κοινωνίας των μελισσών μήπως δείχνει ότι η κοινωνία αυτή έφτασε στα όρια αντοχής της; Μήπως, γενικότερα, οι κοινωνίες έχουν ανελαστικά όρια; Πρέπει σοβαρά να προβληματιστούμε και να προσέχουμε περισσότερο τις εκκλήσεις, όπως αυτή για τη διατήρηση των μελισσών:
