Από την τσουγκράνα στα apps και τα laptop: Στην ΑΓΣ… φυτρώνουν οι επόμενοι high tech αγρότες της Ελλάδας
Τα gadget γίνονται πια απαραίτητα για τους γεωργούς όπως οι γαλότσες στο χωράφι. Και αυτό το γνωρίζουν καλά εδώ και 120 χρόνια στην εμβληματική σχολή των αγροτών στη Θεσσαλονίκη
«Ο μαθητής δεν έρχεται πλέον με την τσάπα και τον κασμά, πρέπει να μάθει άλλα».
Περήφανος για τους μαθητές του «τα παιδιά του», όπως λέει, πάντα προσηνής και δεκτικός, ο Jeff Lannsdale, πρόεδρος της Αμερικανικής Γεωργικής Σχολής στη Θεσσαλονίκη εξηγεί το όραμά του για το πώς θέλει να εκπαιδεύεται η νέα γενιά αγροτών στη χώρα μας.
Με τα άψογα ελληνικά του, δείγμα της αγάπης που έχει για τον τόπο όπου ζει και δουλεύει τα τελευταία χρόνια, μιλάει για την καινοτομία στον γεωργικό κλάδο και τα μάτια του λάμπουν: «Δεν μιλάμε για γεωργική εκπαίδευση, μιλάμε για τεχνολογία».
Πώς θα μπορούσε διαφορετικά άλλωστε, όταν, με έναν και πλέον αιώνα ιστορία στην πόλη, η Αμερικάνικη Γεωργική Σχολή είναι «καταδικασμένη», όπως λέει και το δημοσιογραφικό κλισέ, να πρωτοπορεί.
Το βιογραφικό της Σχολής το αποδεικνύει περίτρανα. Κανείς δεν μπορεί να ξεχάσει την απορία των αγροτών στα μέσα του 20ού αιώνα όταν η πρώτη θεριζοαλωνιστική κομπίνα ήρθε στην Ελλάδα, κι ενώ ο θερισμός γινόταν ακόμα με το παραδοσιακό δρεπάνι.
Το παστεριωμένο γάλα, που μεγάλωσε γενιές και γενιές, είναι μια ακόμα καινοτομία, ενώ στο άτυπο hall of fame της σχολής βρίσκεται σε περίοπτη θέση βρίσκεται η εισαγωγή αμπελιών το 1907 από την Καλιφόρνια που, όπως λέει ο κ. Lannsdale, ήταν «resistitive», δηλαδή ανθεκτικά, στη φυλλοξήρα που βασάνιζε τον ελληνικό αμπελώνα.
Η Σχολή πια έχει μπει στη νέα εποχή και παιδιά από όλη την Ελλάδα που φοιτούν στο επαγγελματικό λύκειο. «Το τρακτέρ δεν θέλει δίπλωμα για να το οδηγήσεις, πηγαίνει μόνο του, με gps και ένα app στο κινητό τηλέφωνο», λέει ο «κύριος Jeff», όπως τον αποκαλούν τα παιδιά της Σχολής.
Από μια αναλφάβητη γεωργία στον high tech αγρότη
Ο Μάνος Αγρόδημος είναι η ήρεμη δύναμη της Αμερικάνικης Γεωργικής Σχολής. Με θητεία σε εκπαιδευτικά ιδρύματα του εξωτερικού, βρίσκεται πλέον τη θέση του επιχειρησιακού διευθυντή της Σχολής.
Γνωρίζει απόλυτα την κατάσταση στον κλάδο της αγροδιατροφής στη χώρα και ξέρει με χαρακτηριστική λεπτομέρεια τους αριθμούς που χτυπούν καμπανάκια για το μέλλον της υπαίθρου στην Ελλάδα.
Τα νούμερα σχεδόν πάντα λένε την αλήθεια. Όπως λέει ο κ. Αγρόδημος, «τα επόμενα χρόνια 350.000 Έλληνες αγρότες λόγω ηλικίας θα σταματήσουν στον κλάδο και αυτό το κενό δεν θα καλυφθεί».
Αυτό που θέλει ο ίδιος είναι η Σχολή να δείξει ότι ο αγροτικός τομέας είναι ελκυστικός και βιώσιμος, ώστε οι νέοι στην επαρχία να ασχοληθούν με αυτόν.
«Δεν θα γίνουμε όλοι γιατροί, δικηγόροι και λογιστές», λέει χαριτολογώντας, «Ίσα ίσα είναι επαγγέλματα που στο μέλλον δεν θα έχουν την αποκατάσταση την οποία έχουν τώρα. Ο κλάδος της αγροδιατροφής δεν θα έχει ποτέ τέτοιο πρόβλημα όσον αφορά την απορρόφηση», τονίζει.
Τα πράγματα βέβαια δεν πηγαίνουν προς το παρόν όπως θα έπρεπε να πηγαίνουν, σε σύγκριση πάντα με την υπόλοιπη Ευρώπη.
Σύμφωνα με τον επιχειρησιακού διευθυντή της ΑΓΣ, οι Έλληνες διαχειριστές αγροτικών εκμεταλλεύσεων που είναι κάτω των 40 ετών σήμερα στη χώρα αφορούν μονοψήφιο ποσοστό, που φτάνει μόλις το 7,5%.
Το 94% των διαχειριστών αγροτικών εκμεταλλεύσεων αυτή τη στιγμή δεν έχει καμία απολύτως τεχνική εκπαίδευση, ενώ το 85% της κατανάλωσης υδάτινων πόρων στην Ελλάδα αφορά τον κλάδο της γεωργίας.
Ήδη, όπως λέει ο Μάνος Αγρόδημος, βρίσκονται σε εξέλιξη δύο καινοτόμα project που δείχνουν κατά κάποιον τρόπο το πώς επιδιώκεται να διαμορφωθεί το εκπαιδευτικό πρόγραμμα της Σχολής.
Το επόμενο διάστημα πρόκειται να εισαχθεί ένα κοπάδι από αίγες, στο πλαίσιο εκμάθησης ενός νέου παραγωγικού μοντέλου γύρω από το γίδινο γάλα, που γίνεται εξαιρετικά δημοφιλές στους καταναλωτές τα τελευταία χρόνια.
«Η Ελλάδα έχει το 30% του πληθυσμού αιγών στην Ευρώπη», εξηγεί ο κ. Αγρόδημος.
«Δυστυχώς», όπως λέει, «το παραγωγικό μοντέλο δεν είναι ανάλογο. Η κατά κεφαλήν παραγωγή γίδινου γάλακτος είναι μικρή, το 1/4 δηλαδή αυτού που παράγει η Γαλλία ή το 1/8 αυτού που παράγει η Ισπανία».
Στον τομέα της αβγοπαραγωγής, η Σχολή που επανασύστησε στον Έλληνα την κατανάλωση του αβγού και την τεράστια διατροφική του αξία σε σύγκριση με την αξία του καινοτομεί και εκεί, προχωρώντας στην παραγωγή αβγών αχυρώνα, από κλωβοστοιχίας που γινόταν μέχρι τώρα.
Οι μαθητές της γης
Ο Παρασκευάς Μητζύθρας είναι από τη Λέσβο. Φοιτά στη Γ’ Λυκείου του ΕΠΑΛ της Αμερικανικής Γεωργικής Σχολής. Κρατά ένα πιάτο με φρέσκο λαδοτύρι, το εμβληματικό προϊόν του νησιού του και μας το προσφέρει.
Το γάλα προέρχεται από αιγοπρόβατα της οικογένειάς του. Το όνειρό του είναι να παράγει μαζί με τον τυροκόμο αδερφό του δικό του τυρί, όπως αυτό που τώρα προσφέρει με σεμνότητα και ευγένεια.
Η Σχολή, η οποία έχει πολλούς απόφοιτους στο νησί του, είναι για αυτόν ο φάρος που τον οδηγεί να γίνει ένας πραγματικός αγρότης νέας γενιάς. «Οι εγκαταστάσεις και πρακτικές που μαθαίνουμε εδώ μας βοηθούν πολύ να εξελίξουμε το αντικείμενό μας», λέει χαρακτηριστικά.
Από την άλλη, ο Νίκος Δαμίρης από τη Χίο είναι και αυτό παιδί κτηνοτρόφων. Μικρός πήγαινε βόλτες στα αιγοπρόβατα και τα μαστιχόδεντρα της οικογένειάς του. Στο σχολείο είχε να παλέψει πέραν όλον των άλλων με τη δυσορθογραφία, μια μαθησιακή δυσκολία.
Η Σχολή, πέραν όλων των άλλων, του έλυσε και αυτό το πρόβλημα. Με χαμόγελο και χαρακτηριστική ευχέρεια ο Νίκος εξηγεί πώς διαχειρίστηκε τα ζητήματα αυτά στη Σχολή με ειδική υποστήριξη. Πλέον κάνει όνειρα για την επιστροφή στο νησί μετά τις σπουδές του. Και αυτός, με τον αδερφό του, θέλει να φτιάξει το δικό του χιώτικο τυρί.
Η Δήμητρα Τσιμπούρη ήρθε στη Θεσσαλονίκη από τη Στυλίδα. Μικρή ήθελε να γίνει αστυνομικός. Έβλεπε ωστόσο κάθε μέρα τον πατέρα της να πηγαινοέρχεται στον οικογενειακό τους ελαιώνα. Ο σπόρος μπήκε, βλάστησε και πλέον η γη είναι και για αυτήν ο προορισμός. Οι βρώσιμες ελιές που παράγει η οικογένειά της θέλει πλέον να μεταποιούνται, να τυποποιούνται και να πωλούνται με το όνομά τους.
Ο Δημήτρης Παπαδόπουλος είναι ο ένας εκ των δύο Βορειοελλαδιτών της παρέας. Πίσω του, στην Ξάνθη, έχει αφήσει μια βαριά κληρονομιά. Πριν 100 χρόνια ο προπάππους του άνοιξε ένα κρεοπωλείο στην ακριτική πόλη. Με τα χρόνια προστέθηκε κτηνοτροφική μονάδα, αλλαντοποιεία και πολλά ακόμα.
«Είμαστε 32 ξαδέρφια, αλλά μόνο εγώ θέλω να ασχοληθώ», λέει χαμογελώντας. Η καθημερινότητα στη Σχολή τού αρέσει και, όπως λέει, «θέλω να συνεχίσω την οικογενειακή παράδοση, στοχεύω να συνεχίσω στο ΑΠΘ στον τομέα της ζωικής παραγωγής ή την τεχνολογία τροφίμων».
Την οικογενειακή παράδοση θέλει να συνεχίσει και η Βάσια Συμεωνίδου από τη Νέα Απολλωνία. Μαζί με την αδερφή της, που σπουδάζει ήδη γεωπονία, θα αναλάβουν την οικογενειακή επιχείρηση, επικεντρώνοντας στην αγροδιατροφή. Όπως λέει, αυτό που της αρέσει στη Σχολή είναι πως «ό,τι μαθαίνουμε από το βιβλίο το κάνουμε μετά στην πράξη».
Πηγή Voria.gr
Ανακαλύψτε περισσότερα για τις καινοτομίες στη γεωργία στο e-agrotis.gr και παραμείνετε ενημερωμένοι με τις τελευταίες εξελίξεις!
