Τα πρώτα βήµατα προς µία ακόµα επιτυχηµένη σεζόν στο ακτινίδιο καλούνται να κάνουν οι παραγωγοί τις επόµενες βδοµάδες, αρχής γενοµένης µε τη βασική λίπανση. Η δυναµική που έχει αποκτήσει την τελευταία πενταετία η καλλιέργεια στη χώρα οφείλεται σε µεγάλο βαθµό στην καλή νοοτροπία που έχει επικρατήσει, µε τους παραγωγούς να ενσωµατώνουν κάθε χρόνο το βέλτιστο από πλευράς εισροών.
Όσο κάλιο τόσο ασβέστιο στα ακτινίδια, για ανοχή στο στρες και ομοιομορφία
Στην περίπτωση της ακτινιδιάς, η φυσιολογική ευαισθησία του καρπού και η µικρή ανοχή σε φαινόµενα τροφοπενίας, θέτουν ούτως ή άλλως αυστηρούς περιορισµούς στο χρονοδιάγραµµα των καλλιεργητικών επεµβάσεων, ιδίως στο κοµµάτι της λίπανσης.
Η βασική µπαίνει την άνοιξη. Το λίπασµα που θα επιλεχτεί συνήθως είναι σύνθετο µε λίγες µονάδες φωσφόρου και αρκετές καλίου και αζώτου, ενώ το κάλιο µπορεί να είναι είτε θειικό είτε χλωριούχο. Αν οι ανάγκες επιτάσσουν την αύξηση της βλάστησης τότε οι µονάδες αζώτου θα είναι υψηλές. Με βάση τα στοιχεία έµπειρων γεωπόνων, η ακτινιδιά σε πλήρη παραγωγή άνω των 4-4,5 τόνων ανά στρέµµα απαιτεί 17 κιλά αζώτου, 4 κιλά φωσφόρου και 26 καλίου, ενώ σηµαντικές είναι και οι στρεµµατικές απαιτήσεις της σε ασβέστιο (22-24 κιλά) και σε χλώριο (7,5 κιλά).
Στη συνέχεια στο παραγωγικό δέντρο εφαρµόζεται τόσο επιφανειακή όσο και διαφυλλική θρέψη. Συνήθως στο χρονικό διάστηµα ανάπτυξης του καρπού προς τα µέσα καλοκαιριού παρέχεται διαφυλλική λίπανση, ώστε το φυτό να λάβει το µέγιστο από πλευράς θρεπτικών στοιχείων. Η ακτινιδιά χρειάζεται περίπου το 65% του αζώτου στο σκάσιµο των οφθαλµών και το υπόλοιπo σε µία ή δύο δόσεις Άνοιξη και Καλοκαίρι. Αν υπάρχει µία καλλιεργητική νόρµα που πρέπει να εξαλειφθεί, αυτή είναι η προσφορά θρέψης δίχως εδαφολογική ανάλυση. Για παράδειγµα, σε περίπτωση που το έδαφος διαθέτει περιεκτικότητα σε φώσφορο τουλάχιστον 40 – 50 ppm, δεν απαιτείται η ενσωµάτωση περαιτέρω ποσότητας. Η παρουσία ικανής ποσότητας φωσφόρου πρωιµίζει την παραγωγή και βελτιώνει τη καρποφορία.
Ιδιαίτερος ο ρόλος ασβεστίου και χλωρίου
Το χλώριο δρα κατά πολλών ασθενειών προσδίδοντας αντοχή στην ακτινιδιά κατά των µυκητολογικών και βακτηριακών προσβολών. Η ακτινιδιά είναι από τα φυτά που αγαπούν το χλώριο και έχει γενικά ανάγκη από υψηλές συγκεντρώσεις χλωρίου στους ιστούς για να αναπτυχθεί. Αντίθετα, είναι εξαιρετικά ευαίσθητη στο βόριο, µε αποτέλεσµα να παρουσιάζεται τοξικότητα ακόµη και σε ελαφρά υψηλότερες συγκεντρώσεις από την άριστη. Καρποί µε χαµηλό επίπεδο ασβεστίου δεν συντηρούνται καλά, µαλακώνουν και υποβαθµίζονται γρήγορα, ενώ είναι και ευπαθείς στις διάφορες µυκητολογικές προσβολές. Καλό είναι να γνωρίζει ο παραγωγός πως στην περίπτωση του ασβεστίου, υπάρχει ισχυρός ανταγωνισµός µεταξύ βλάστησης και καρπών. Όταν η βλάστηση είναι ισχυρή και πλούσια και η καρποφορία µικρή, τότε το ασβέστιο οδεύει προς τα φύλλα και τους βλαστούς, ενώ αν η καρποφορία είναι µεγάλη και η βλάστηση περιορισµένη, το ασβέστιο οδεύει στους καρπούς.
Πηγή www.agronews.gr